Het is 1 september 2019, zojuist heb ik een ticket naar Oeganda geboekt voor over een maand. Nog niet eerder had ik bedacht dat ik van alle plekken die ik nog wil bezoeken dit er één van zou zijn. Meteen had ik er ongelofelijk veel zin in en dit is zeker niet tegengevallen. Voor ik verder ga is het misschien goed om mezelf eerst even te introduceren. Want zo gaat dat tenslotte in Oeganda, overal waar je te gast bent wordt er een voorstelronde gedaan. De gastvrouwen/-heren stellen zichzelf voor en vervolgens ben je aan de beurt om jezelf voor te stellen. Dus:
Mijn naam is Anne en ik ben barista bij Back to Black coffee Amsterdam. Voor Back to Black is transparantie een belangrijk onderdeel in het bedrijf. Voordat de groene koffiebonen via een importeur ingekocht worden willen we precies weten waar vandaan ze komen; welk land, welke regio, welke plantage, op welke hoogte, door wie geproduceerd, etc. Zo kunnen wij bijzondere koffies selecteren en op de best mogelijke manier branden en tegelijkertijd de consument van alle informatie over de koffie voorzien.
Voor Gosling Coffee is deze informatie zeker net zo belangrijk, het verschil zit ‘m in dat Gosling direct met de koffieboeren samenwerkt, de importeur valt hiertussen weg wat de koffieketen korter maakt. De boeren krijgen een betere prijs en educatie en worden zo gestimuleerd om naar een hogere kwaliteit koffie te streven.
Hoe ik bij Gosling terecht gekomen ben? In augustus zocht ik een nieuwe werkplek en ik wilde me graag meer verdiepen in de wereld van koffie. Ik richtte mijn pijlen op specialty coffee koffiezaken en branderijen en zo kwam Gosling Coffee via het wereldwijde web op m’n pad. Ik was onder de indruk van het mooie werk dat zij doen, stuurde een open sollicitatie en… helaas, er waren geen vacatures. Maar, er was wel nog plek voor de koffiereis waar ik met eigen ogen zou kunnen zien hoe het proces van plant tot bes een boon wordt. In Oeganda, van 2-10 oktober en ik kon me er nog voor inschrijven, of ik mee wilde? Hell yeah! Twee dagen later had ik een ticket geboekt en vijf weken later zat ik in het vliegtuig naar Afrika, ha!
Deze reis was onbeschrijfelijk, maar ik zal bij deze een poging wagen. Nog niet eerder was ik in Afrika geweest. (op Marokko na, maar dat is toch net wat anders). Ik kende de beelden van Afrika, maar om het dichtbij mee te maken, zien, ruiken, proeven heeft veel indruk op me gemaakt. Naast dat we een bezoek hebben gebracht aan verschillende koffieplantages, hebben we ook het land en de mensen leren kennen. We hebben een school bezocht en meegebrachte schriften, pennen, kleding, zeep uitgedeeld. Voor ons iets normaals, voor hen een enorm cadeau wat met groot plezier werd ontvangen. Waar wij voor alles iets klaar hebben staan of in de buurt kunnen halen, heeft men daar niet zomaar alles binnen handbereik en zeker niet op een koffieplantage op een berg. Een ladder nodig? Oké, dan bouwen we er toch één! Een paar stammen werden verzameld, bij elkaar gelegd en binnen een paar minuten stond daar een redelijk stabiele ladder. Dit is trouwens wel een zeldzaam voorbeeld van iets dat snel te fixen was, over het algemeen wordt daar de tijd genomen om iets te regelen en in gang te zetten. Afspraken maken is best lastig, over alles moet onderhandeld worden en om ons niet teleur te stellen werd er vrijwel op alles ja gezegd wat achteraf niet altijd mogelijk bleek te zijn. Uiteindelijk hebben we het voor elkaar gekregen om in twee dagen een frame voor een droogschuur bij het ‘washing station’ in de bergen neer te zetten en is er een begin gemaakt aan het dak en de bemuring, en dat zonder elektriciteit of enig andere voorziening!
Door daar in Oeganda rond te lopen, kijken, luisteren en mee te helpen heb ik niet alleen veel geleerd over de productie van koffie, maar ook dat je met heel weinig heel veel kunt bereiken (en zoveel heb je niet nodig om wel heel tevreden en gelukkig te kunnen zijn). De groepsdynamiek was heel goed, we hebben veel gepraat, gelachen en mee geblèrd met de muziek. Ik kende niemand van tevoren, doordat je lange tijden samen in de auto doorbrengt leer je elkaar snel goed kennen en gelukkig klikte dat. Oeganda is ontzettend mooi en prachtig groen. Het is zo gaaf om wild life van dichtbij te zien (de lodge waar we verbleven ligt aan de rand van Queen Elizabeth National Park), ik bedoel hoe vaak komt het voor dat je een olifant voor je de weg over ziet steken? Elke dag was weer bijzonder en ik heb intens genoten van de reis.
Ook al werk je zelf misschien niet in de koffie business, maar ben je wel geïnteresseerd in koffie en ben je bereid een heel contrasterend land te bezoeken, kan ik je zeker aanraden om mee te gaan met Gosling Coffee. Om van dichtbij te kunnen zien hoe het werk wat zij doen voor een invloed heeft op het leven van de mensen daar is bijzonder. Dit zal je voor lange tijd bijblijven, dankzij Gosling Coffee ben ik in ieder geval een onvergetelijke ervaring rijker.
